| باکس19.4 | علائم و نشانه هایی که نشان دهنده واکنش آلرژیک هستند |
|---|---|
| -کهیر -تورم -بثورات پوستی -گرفتگی قفسه سینه -تنگی نفس، نفس های کوتاه(نفس تنگی) -آبریزش بینی -التهاب ملتحمه یا کنژنکتیویت |
|
| باکس 19.7 | چک لیست مدیریت دندانپزشکی بیماران مبتلا به آلرژی داروییa |
|---|---|
| ارزیابی ریسک قبل از عمل جراحی -سابقه پزشکی را مورد بررسی قرار دهید، مشخص کنید که آیا آلرژی دارویی وجود دارد یا خیر. -نوع و شدت یا واکنش (های) آلرژیک قبلی را تعیین کنید. -در صورت عدم تشخیص قطعی، با پزشک مشورت کنید. |
|
| A بی حسی پس از استفاده از بی حسی موضعی، سابقه واکنش را ثبت نمایید. |
|
| استرس توجه داشته باشید که این واکنش، واکنش وازوواگال یا سنکوپ مرتبط با اضطراب نیست. |
|
| آلرژی نوع داروی بیحسی مورد استفاده که باعث ایجاد آلرژی شده است را مشخص کنید. بیماری که واکنش آلرژیک واقعی را تجربه میکند، یک یا چند مورد از موارد زیر را نشان میدهد: تورم بافت نرم، بثورات پوستی، رینیت یا دشواری در تنفس. اگر واکنش با واکنش آلرژیک مطابقت داشته باشد، باید موارد زیر انجام شود: داروی بی حسی را از یک گروه شیمیایی متفاوت انتخاب کنید: (1) پارا آمینوبنزوئیک اسید (پروکائین) (2) آمید (لیدوکائین، مپیواکائین، آرتیکائین) آسپیره کنید، 1 قطره بی حس کننده جایگزین تزریق کنید و 5 دقیقه صبر کنید. اگر هیچ واکنشی رخ نداد، پس از آسپیراسیون بقیه داروی بیحسی مورد نیاز، تزریق کنید (در صورت بروز واکنش آلرژیک، برای مقابله با آن آماده باشید). |
|
| B خونریزی هیچ مشکلی وجود ندارد. |
|
| تنفس با اجتناب از مادهی حساسیتزا (مثلاً بیحسکنندهی موضعی) تا پس از انجام آزمایش آلرژی، میتوان از مشکلات تنفسی جلوگیری کرد؛ پس از آن از دارویی (مثلاً بیحسکنندهی موضعی) که بیمار به آن حساسیت ندارد، استفاده کنید. |
|
| فشار خون در طول واکنش آلرژیک شدید، فشار خون را کنترل کنید. |
|
| C وضعیت نشستن بیمار در صورت بروز واکنش آلرژیک، بیمار هوشیار را در وضعیت راحت قرار دهید. |
|
| D داروها در موارد واکنش آلرژیک به چندین داروی بیحسی موضعی یا زمانی که نمیتوان داروی بیحسی استفاده شده قبلی را شناسایی کرد، استفاده از دیفن هیدرامین را در نظر بگیرید. اپی نفرین تزریقی (۱:۱۰۰۰) و دیفن هیدرامین را در دسترس داشته باشید. |
|
| E تجهیزات کیت اضطراری باید به روز بوده و به راحتی در دسترس باشد. موارد اورژانسی یا فوریت پزشکی برای واکنش آلرژیک شدید (مثلاً آنافیلاکسی)، 0.3 تا 0.5 میلیلیتر اپینفرین 1:1000 را به صورت عضلانی (داخل زبان) یا زیرجلدی تزریق کنید؛ در صورت نیاز، 50 تا 100 میلیگرم دیفنهیدرامین وریدی نیز تجویز شود. در صورت لزوم، تنفس را با تنفس دهان به دهان یا کیسه و ماسک پشتیبانی کنید. |
|
| F پیگیری اگر سابقه شامل آلرژی به مواد متعدد باشد، یا اگر نوع بیحسی موضعی که قبلاً استفاده شده قابل شناسایی نباشد، بیمار را برای PDT به متخصص آلرژی ارجاع دهید. در مورد نتایج آزمایشها با پزشک مشورت کنید. |
|
aدرجه قدرت طبقه بندی توصیه (SORT): C (برای توضیح بیشتر به پیشگفتار مراجعه کنید).
IM، عضلانی؛ IV، داخل وریدی؛ PDT، آزمایش دوز تحریک کننده؛ SC، زیر جلدی
| باکس 19.10 | واکنشهای حساسیت بیش از حد اورال(دهانی) یا پارااورال نوع اول |
|---|---|
| ۱. تورم کهیری (یا آنژیوادم) الف. واکنش بلافاصله پس از تماس با آنتیژن رخ میدهد. ب. واکنش شامل تورم بدون درد است. ج. ممکن است خارش و سوزش نیز رخ دهد. د. ضایعه ممکن است به مدت ۱ تا ۳ روز باقی بماند. ۲. درمان الف) واکنشی که زبان، حلق یا حنجره را درگیر نکند و دیسترس تنفسی مشاهده نشود، نیاز به ۵۰ میلیگرم دیفن هیدرامین، چهار بار در روز دارد تا زمانی که تورم کاهش یابد. ب. واکنشی که زبان، حلق یا حنجره را درگیر میکند و با دیسترس تنفسی همراه است، نیازمند موارد ذیل است: -۰.۵ میلیلیتر اپینفرین ۱:۱۰۰۰، عضلانی یا زیرجلدی -اکسیژن -پس از رفع خطر فوری، باید ۵۰ میلیگرم دیفنهیدرامین چهار بار در روز تجویز شود تا تورم کاهش یابد. |
|
IM، عضلانی؛ SC، زیر جلدی
| باکس 19.11 | مدیریت آنافیلاکسی |
|---|---|
| برای فعال کردن EMS با 115 تماس بگیرید. ۲. بیمار را در وضعیت خوابیده به پشت (سوپین) قرار دهید. ۳. راه هوایی را بررسی و باز نگه دارید. 4. اکسیژن تجویز کنید. 5. نبض، فشار خون و تنفس را بررسی کنید. الف. اگر هر یک از علائم حیاتی کاهش یافته یا وجود ندارد، ۰.۳ تا ۰.۵ میلیلیتر اپینفرین ۱:۱۰۰۰ را به صورت عضلانی در ران یا زبان تزریق کنید. ب. در صورت نیاز احیای قلبی ریوی (CPR) انجام دهید. تنفس را با تنفس دهان به دهان پشتیبانی کنید. ج. در صورت نیاز، تزریق عضلانی ۰.۵ میلیلیتر اپینفرین ۱:۱۰۰۰ را هر ۵ دقیقه یکبار تکرار کنید تا علائم و فشار خون کنترل شود تا زمانی که اورژانس پزشکی از راه برسد. |
|
CPR، احیای قلبی ریوی
EMS ، خدمات فوریت های پزشکی
IM، عضلانی