تعریف موردی و مرحله‌بندی عفونت HIV در جدول 18.1 ارائه شده است.
| جدول 18.1 | ویژگی‌های عفونت HIV و پیشرفت بیماری و تعریف موارد ابتلا به HIV در بیماران بالای 6 سالa توسط مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (2014) | ||
|---|---|---|---|
| وضعیت/تعریف مورد | علائم/نشانه‌ها | یافته‌های آزمایشگاهی | دیدگاه ها |
| مرحله ۰: توالی نتایج آزمایش‌های متناقض که نشان‌دهنده عفونت اولیه HIV است و در آن نتیجه منفی یا نامشخص در فاصله ۱۸۰ روز از نتیجه مثبت مشاهده شده است. | هیچ علامت یا نشانه‌ای ندارد. | فقط آنتی‌ژن p24 و HIV. RNA/DNA تشخیص داده می‌شود و این موارد در تمام مراحل مثبت باقی می‌مانند. | بیمار از عفونت HIV خود آگاه نیست. می‌تواند عفونت را از طریق خون یا فعالیت جنسی منتقل کند. |
| مرحله ۱: سندرم سروکانورژن حاد | علائم در حدود ۱ تا ۳ هفته پس از عفونت در تقریبا ۷۰٪ از بیماران آلوده رخ می‌دهد: تب، ضعف، اسهال، تهوع، استفراغ، درد عضلانی، سردرد، کاهش وزن، فارنژیت، بثورات پوستی (شبیه رزئولا یا کهیر)، لنفادنوپاتی؛ علائم در حدود ۱-۲ هفته برطرف می‌شوند. | آنتی‌بادی HIV در پایان سندرم سروکانورژن قابل تشخیص می‌شود. لنفوسیت‌های CD4+ شروع به کاهش می‌کنند اما ≥500 سلول در میلی‌متر مکعب(cells/mm3) باقی می‌مانند یا درصد لنفوسیت‌های CD4+ از کل لنفوسیت‌ها ≥26٪ است. پس از علائم حاد، تعداد CD4+ تمایل به بازگشت به سطح نرمال دارد. | شدت سندرم حاد در بین افراد آلوده متفاوت است. دوره سروکانورژن در 30٪ از بیماران بدون علائم حاد متفاوت است و می‌تواند 1 تا 6 ماه یا بیشتر باشد. |
| مرحله ۲: دوره نهفته (مرحله بدون علامت) | میانگین زمان از عفونت اولیه تا شروع علائم بالینی: ۸-۱۰ سال تقریبا 50 تا 70 درصد بیماران به PGL مبتلا می شوند. | افزایش آهسته اما معمولاً پایدار در بار ویروسی. معمولاً لنفوسیت‌های CD4+ کاهش می‌یابد اما شرایط تعیین‌کننده ایدز وجود ندارد و تعداد لنفوسیت‌های CD4+ T 200-499 سلول در میلی‌متر مکعب یا درصد لنفوسیت CD4+ T از کل لنفوسیت‌ها 14 تا 28 درصد است. | تکثیر ویروس مداوم و پیش‌رونده است. کاهش پیوسته در تعداد سلول‌های CD4+ رخ می‌دهد، به جز در کمتر از 1٪ که غیرپیشرونده هستند (همچنین دارای بار ویروسی پایینی هستند). |
| مرحله ۲: مرحله علائم اولیه | بدون درمان، ۱ تا ۳ سال طول می‌کشد؛ یکی از موارد زیر: PGL، عفونت‌های قارچی، عفونت‌های قارچی واژن و تریکومونایی، لکوپلاکی مویی دهان، هرپس زوستر، هرپس سیمپلکس، رتینوپاتی HIV. علائم اصلی: تب، تعریق شبانه، خستگی، اسهال، کاهش وزن، ضعف. | علائم و نشانه‌ها با کاهش تعداد سلول‌های CD4+ و نزدیک شدن به ۲۰۰ در هر میلی‌متر مکعب افزایش می‌یابند؛ بار ویروسی همچنان در حال افزایش است. | طیف بیماری با کاهش تعداد سلول های CD4+ تغییر می کند. |
| مرحله ۳: ایدز | عفونت(های) فرصت‌طلب: ذات‌الریه ناشی از پنوموسیستیس جیرووسی، کریپتوکوکوز، سل، توکسوپلاسموز، هیستوپلاسموز و موارد دیگر. بدخیم ها: سارکوم کاپوسی، لنفوم بورکیت، لنفوم غیر هوچکین، لنفوم اولیه سیستم عصبی مرکزی، سرطان مهاجم دهانه رحم، کارسینوم رکتوم، بیماری تحلیل برنده (باکس 18.2). | بار ویروسی بالا؛ تعداد لنفوسیت‌های T CD4+ کمتر از ۲۰۰ سلول در میلی‌متر مکعب یا درصد لنفوسیت‌های T CD4+ از کل لنفوسیت‌ها کمتر از ۱۴٪ می باشد یا شواهدی از یک بیماری فرصت‌طلب مرحله ۳ که مشخص‌کننده بیماری است. سایر سیتوپنی ها محتمل است. | مرگ معمولاً به دلیل تحلیل مفرط، عفونت‌های فرصت‌طلب یا بدخیمی‌ها رخ می‌دهد. |
AIDS، سندرم نقص ایمنی اکتسابی؛ CNS، سیستم عصبی مرکزی؛ HIV، ویروس نقص ایمنی انسانی؛ PGL، لنفادنوپاتی عمومی مداوم.
a آستانه شمارش CD4 برای نوزادان و کودکان کمتر از 6 سال متفاوت است.
تعدادی اندیکاسیون مختلف برای غربالگری HIV وجود دارد (باکس18.2) و در حالی که بیشتر غربالگری‌ها تقریباً منحصراً در کلینیک‌های پزشکی انجام می‌شود، کلینیک‌های دندانپزشکی نیز با موفقیت مورد استفاده قرار گرفته‌اند.
| باکس 18.2 | اندیکاسیون‌های غربالگری برای عفونت HIV |
|---|---|
| -اندیکاسیون های بالینی هر زمان که غربالگری بیماری‌های مقاربتی a(STD) روی بیماری انجام شود که مشخص نیست HIV دارد یا خیر. بارداری هم در اولین ویزیت دوران بارداری و هم در طول سه ماهه سوم سل (TB) (هم عفونت سل و هم مشکوک به سل) مشکوک به HIV حاد- علائم شبه آنفولانزای مداوم که ۱ تا ۴ هفته پس از مواجهه احتمالی با HIV شروع می‌شوند. -غربالگری معمول هر 3 تا 5 سال برای تمام افراد فعال جنسی هر سال اگر بیمار یا شریک زندگی او: از نظر جنسی فعال است و از زمان آخرین آزمایش HIV خود، رابطه جنسی مقعدی یا واژینال بدون کاندوم با شریک جدید داشته است. در ۱۲ ماه گذشته هرگونه بیماری مقاربتی جدیدی داشته است هر ۳ تا ۶ ماه اگر بیمار یا شریک زندگی او: مردی است که همجنسگرا، دوجنسگرا یا دارای رابطه جنسی با مردان است داروهای بدون نسخه/هورمون/فیلرهای زیبایی تزریق می‌کند در ازای پول/مواد مخدر/تهیه جا، رابطه جنسی برقرار می‌کند شریک جنسی مبتلا به HIV دارد که بار ویروسی او بیش از ۲۰۰ کپی در mL3 است یا نامشخص است. |
|
a: STD: بیماری های مقاربتی
ضایعه دهانی می‌تواند یکی از نشانه‌های عفونت HIV یا نشان‌دهنده شکست درمان و پیشرفت بیماری باشد (باکس18.5).
| باکس 18.5 | چک لیست ملاحظات مربوط به مدیریت دندانپزشکی بیماران مبتلا به عفونت HIV یا ایدزa |
|---|---|
| ارزیابی ریسک قبل از عمل جراحی سابقه پزشکی را مرور کنید، تعیین کنید که آیا عفونت HIV وجود دارد یا خیر، و در مورد مسائل مربوطه با بیمار صحبت کنید. تمام داروها و مواد مخدری که بیمار مصرف می‌کند یا قرار است مصرف کند را مشخص کنید. بیمار را از نظر علائم و نشانه‌های بیماری معاینه کنید و علائم حیاتی را ثبت کنید. نتایج آزمایش‌های اخیر یا تصاویر مورد نیاز برای ارزیابی ریسک را مورد بررسی قرار دهید. تأیید کنید که بیمار یک ارائه دهنده مراقبت های اولیه دارد. اگر بیمار به خوبی کنترل نشده یا بیماری‌اش تشخیص داده نشده یا نامشخص است، با پزشک مشورت کنید (یعنی به پزشک مراجعه کنید). چنانچه آزمایش‌ها نشان دهند که بیمار به خوبی کنترل شده است، می‌توان پروسیجرهای دندانپزشکی معمول را بدون اقدامات احتیاطی خاص انجام داد. |
|
| A مسکن ها و داروهای درد نوروپاتیک خطر نارسایی کلیوی ناشی از داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) در بیمارانی که TDF (تنوفوویر دیزوپروکسیل فومارات) مصرف می‌کنند، به طور بالقوه بیشتر است. این موضوع مانع از مصرف داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) نمی‌شود، اما استفاده‌ی محتاطانه از آنها ضروری است. مصرف آسپرین و سایر داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی می‌تواند خونریزی را در بیماری که ترومبوسیتوپنی دارد، بدتر کند. تداخلات احتمالی مصرف دارو یا مواد را قبل از تجویز بررسی کنید. متابولیسم اُپیوئیدها(از جمله ترامادول) ممکن است تحت تأثیر تجویز همزمان با داروهای ضد رتروویروسی تقویت‌شده (یعنی داروهای حاوی ریتوناویر یا کوبیسیستات) یا EFV قرار گیرد و منجر به افزایش یا در برخی موارد کاهش سطح مواد اُپیوئیدی شود. مپریدین در بیمارانی که EFV مصرف می‌کنند به دلیل خطر تشنج منع مصرف دارد. داروهای ضد افسردگی سه حلقه‌ای (TCA) ممکن است با مهارکننده‌های پروپرانولول تداخل داشته باشند و خطر آریتمی را افزایش دهند. عوارض جانبی قلبی را نیز زیر نظر داشته باشید. کاربامازپین یا اکس‌کاربازپین ممکن است سطح ARVها (NNRTIها، PIهای تقویت‌شده و RAL) را کاهش دهند و باید از آنها اجتناب شود. سطوح لاموتریژین با داروهای ARV تقویت شده با ریتوناویر کاهش می یابد. سطح کلونازپام، آلپرازولام و دیازپام با داروهای تقویت‌شده‌ی ARV (یعنی داروهایی که حاوی ریتوناویر یا کوبیسیستات هستند) افزایش می‌یابد. |
|
| آنتی بیوتیک ها استفاده پیشگیرانه لازم نیست مگر اینکه نوتروپنی شدید (کمتر از ۵۰۰ سلول در میلی‌متر مکعب) وجود داشته باشد. عفونت‌های دندانی را با رژیم‌های آنتی‌بیوتیکی معمول مدیریت کنید. هیچ تداخل قابل توجهی بین درمان‌های ضد رتروویروسی (ART) و آنتی‌بیوتیک‌هایی که معمولاً توسط دندانپزشکان تجویز می‌شوند، وجود ندارد. |
|
| بی حسی هیچ مشکلی وجود ندارد. |
|
| استرس این جمعیت بیمار در معرض خطر بیشتری برای فوبیای دندانی هستند. |
|
| آلرژی هیچ مشکلی وجود ندارد. |
|
| B خونریزی خونریزی بیش از حد ممکن است در بیمارانی که بیماری آنها درمان نشده یا به خوبی کنترل نشده است، در نتیجه ترومبوسیتوپنی رخ دهد. آزمایش خون (CBC) درخواست کنید. تعداد پلاکت کمتر از ۵۰۰۰۰ ممکن است نیاز به تزریق خون داشته باشد. |
|
| تنفس مطمئن شوید که بیمار عفونت ریوی ندارد. درمان را تا زمان رفع عفونت ریوی به تعویق بیندازید. |
|
| فشار خون هیچ مشکلی وجود ندارد. |
|
| C وضعیت نشستن بیمار هیچ مشکلی وجود ندارد. |
|
| قلبی عروقی بیماران مبتلا به HIV در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی هستند. وضعیت قلبی عروقی را تأیید کنید. برخی از داروهای ضد رتروویروسی، مانند مهارکننده‌های PI، می‌توانند با افزایش طول QT، خطر آریتمی را افزایش دهند. |
|
| D دیوایس ها هیچ مشکلی وجود ندارد. |
|
| داروها تداخلات و سمیت دارویی احتمالی مرتبط با ART وجود دارد و به پزشکان توصیه می شود قبل از تجویز دارو، منابع مرجع دارو را بررسی کنند. علاوه بر تداخلات ذکر شده در بالا: سطح بنزودیازپین‌ها (دیازپام و آلپرازولام) ممکن است با داروهای ضد رتروویروسی تقویت‌شده افزایش و با EFV و ETR کاهش یابد. سطح کورتیکواستروئیدهای سیستمیک و تزریقی (یعنی پردنیزولون، پردنیزون، دگزامتازون و تریامسینولون (تزریقی)) توسط داروهای ضد رتروویروسی تقویت‌شده (یعنی آنهایی که حاوی ریتوناویر یا کوبیسیستات هستند) افزایش می‌یابد. مصرف کوتاه‌مدت (کمتر از ۲ هفته) معمولاً با تداخل دارویی همراه نیست، اما مصرف همزمان برای دوره‌های طولانی‌تر توصیه نمی‌شود، مگر اینکه فواید آن بر خطراتش غلبه کند. اطلاعات کمی در مورد کورتیکواستروئیدهای موضعی خوراکی مزمن وجود دارد. EFV/ETR و RVP ممکن است سطح دگزامتازون سیستمیک را کاهش دهند (یعنی بیش از یک دوز واحد). EFV ممکن است سطح بوپروپیون را کاهش دهد (یعنی بوپروپیونی که برای ترک سیگار تجویز می‌شود). سیکلوسپورین سیستمیک ممکن است سطح BIC را افزایش دهد؛ سطح اورولیموس، سیرولیموس، سیکلوسپورین یا تاکرولیموس ممکن است با تقویت ARV ها افزایش یابد یا توسط EFV و ETV کاهش یابد. اطلاعاتی در مورد مصرف مزمن تاکرولیموس یا پیمکرولیموس موضعی وجود ندارد. |
|
| E تجهیزات هیچ مشکلی وجود ندارد. |
|
| موارد اورژانسی و فوریتی هیچ مشکلی وجود ندارد. |
|
| F پیگیری ارزیابی و پیگیری روتین و دوره‌ای برای بیماران مبتلا به HIV توصیه می‌شود. جهت نظارت بر پیشرفت بیماری یا شکست درمان ضد رتروویروسی (ART) ، آزمایش خون اخیر را درخواست کنید و ضایعات دهانی را مورد بررسی قرار دهید. بیماران در مرحله ۲ یا ۳ ممکن است نیاز به پیگیری‌های مکرر و بررسی‌های بیشتر خون داشته باشند. |
|
a درجه قدرت طبقه‌بندی توصیه‌ها (SORT): C (برای توضیح بیشتر به مقدمه مراجعه کنید).
(ART)، درمان ضد رتروویروسی؛ ARV، ضد رتروویروسی؛ BIC، بیکتگراویر؛ COBI، کوبیستات؛ EFV، افاویرنز؛ ETR، اتراویرین؛ FTR، فاستِمساویر؛ NSAID، داروی ضد التهاب غیر استروئیدی؛ RPV، ریلپیرویوین؛ RTV، ریتوناویر
ویژگی ها و مدیریت تظاهرات دهانی عفونت HIV در جدول 18.3 پوشش داده شده است.
| جدول 18.3 | ضایعات سر، گردن و دهان و شرایط مرتبط با عفونت HIV و ایدز - ادامه | |
|---|---|---|
| وضعیت دهان | ویژگی‌ها | درمان |
| لنفادنوپاتی عمومی پایدار | علامت اولیه عفونت HIV که در حدود 70٪ از بیماران آلوده در مرحله نهفته عفونت یافت می‌شود. باید بیش از 3 ماه و در دو یا چند محل خارج از اینگوینال وجود داشته باشد. غدد لنفاوی گردنی، زیر فکی، اُکسیپیتال و آگزیلاری قدامی و خلفی بیشتر درگیر می شوند. | لنفادنوپاتی عمومی پایدار علامت اولیه عفونت HIV که در حدود 70٪ از بیماران آلوده در مرحله نهفته عفونت یافت می‌شود. باید بیش از 3 ماه و در دو یا چند محل خارج از اینگوینال وجود داشته باشد. غدد لنفاوی گردنی، زیر فکی، اُکسیپیتال و آگزیلاری قدامی و خلفی بیشتر درگیر می شوند. معمولاً مستقیماً درمان نمی‌شود؛ ممکن است برای رد سایر علل از جمله بیماری‌های عفونی (مثلاً سل یا عفونت‌های مایکوباکتریایی، ویروسی یا قارچی غیر سلی)، سندرم التهابی بازسازی ایمنی (IRIS) یا نئوپلاسم‌های بدخیم (مثلاً لنفوم) به تصویربرداری یا آسپیراسیون دقیق نیاز باشد. |
| کاندیدیازیس دهانی: غشای کاذب یا سودوممبرانوس اریتما هایپرپلازی التهاب گوشه لب | شایع ترین تظاهرات داخل دهانی عفونت HIV. اولین بار در مراحل اولیه علائم عفونت یافت شد. تقریبا۹۰٪ از بیماران مبتلا به ایدز در طول دوره بیماری خود، در برهه‌ای از زمان دچار کاندیدیازیس دهانی می‌شوند. کاندیدیاز دهانی مرتبط با IRIS شایع است. ممکن است هر ناحیه مخاطی را تحت تأثیر قرار دهد. | همه رژیم‌ها ۷ تا ۱۴ روز خط اول: قرص‌های فلوکونازول ۱۰۰ میلی‌گرم خوراکی به مدت ۷ تا ۱۴ روزa جایگزین‌ها: قرص موضعی میکونازول ۵۰ میلی‌گرمی (باکال) یا کلوتریمازول 10 میلی گرم مکیدنی 5 بار در روز یا سوسپانسیون نیستاتین 100000 U/mL 4-6 ml یا پاستیل ۵۰۰۰۰۰ واحد ۴ عدد در روز یا ژل جنتیان ویولت (۰.۰۰۱۶۵%)، دو بار در روز استفاده شود. ایتراکونازول و پوساکونازول مؤثر هستند اما تداخلات دارویی بیشتری نسبت به فلوکونازول دارند. بیماری مقاوم به درمان (مثلاً مقاومت به فلوکونازول): سوسپانسیون پوساکونازول ۴۰۰ میلی‌گرم دو بار در روز به مدت ۲۸ روز نیز استفاده شود. جایگزین‌ها شامل ایتراکونازول هستند و اگر آزول‌ها مؤثر نباشند، می‌توان آمفوتریسین B وریدی تجویز کرد. اگر عود بیماری مکرر یا شدید باشد، پروفیلاکسی برای بیماری عودکننده توصیه می‌شود. |
| بیماری‌های لثه یا پریودنتال مرتبط با HIV، اریتم خطی لثه (LGE) | LGE با کاندیدیازیس مرتبط است و به کنترل استاندارد پلاک پاسخ نمی دهد. ممکن است قبل از NUG رخ دهد. لثه مارجینال آزاد را درگیر می‌کند. | LGE معمولاً به دبریدمان سطحی، بهبود بهداشت دهان و دندان و دهانشویه‌های کلرهگزیدین پاسخ می‌دهد. موارد پایدار معمولاً به اقدامات موضعی به علاوه داروهای ضد قارچ سیستمیک پاسخ می‌دهند. |
| ژنژیویت اولسراتیو نکروزان (NUG) | NUG به زخم و نکروز یک یا چند پاپیلای بین دندانی بدون از دست دادن اتچمنت پریودنتال مربوط می‌شود. برای تشخیص بین NUG و NUP به رادیوگرافی نیاز است. | درمان NUG، NUP و NS شامل دبریدمان (برداشتن بافت نکروزه و شستشوی دهان با کلرهگزیدین 0.12٪ یا پوویدون ید 10٪) و مراقبت در منزل با دهانشویه‌های کلرهگزیدین یا پوویدون-ید، مترونیدازول 250 میلی‌گرم 3 بار در روز به مدت 7 تا 14 روز (برای موارد شدیدتر یا مقاوم به درمان، و رژیم ضد قارچ همزمان برای جلوگیری از کاندیدیازیس)، مراقبت‌های بعدی و نگهداری طولانی مدت است. |
| پریودنتیت اولسراتیو نکروزان (NUP) | NUP شامل زخم و نکروز لثه همراه با از دست رفتن اتچمنت است و به درمان‌های پریودنتال مرسوم پاسخ نمی‌دهد. | |
| استوماتیت نکروزان (NS | ممکن است به عنوان یک گسترش NUP دیده شود یا ممکن است مکان های مخاطی دهان را جدا از لثه درگیر کند. | |
| عفونت ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) | شیوع سرمی HSV در جمعیت HIV بالاتر است. عفونت‌های HSV دهانی در بیماران مبتلا به HIV معمولاً مشابه بیماران HIV منفی است. عفونت‌های آتیپیک HSV ممکن است در بیماران با نقص ایمنی شدید مشاهده شود و ممکن است بر نواحی دهانی کراتینیزه و غیر کراتینیزه تاثیرگذار باشد. عفونت های منتشر شده بسیار نادر هستند. PCR یا کشت ویروسی ضایعات فعال ممکن است در صورت غیرمعمول بودن، تشخیص را تسهیل کند. | بیماران مبتلا به تبخال لب را می‌توان به صورت دوره‌ای (به مدت ۵ تا ۱۰ روز) با آسیکلوویر ۴۰۰ میلی‌گرم خوراکی سه بار در روز، والاسیکلوویر ۱ گرم خوراکی دو بار در روز یا فامسیکلوویر ۵۰۰ میلی‌گرم خوراکی دو بار در روز درمان کرد. یا به صورت سرکوب کننده (در صورت عود مکرر و شدید) با آسیکلوویر ۴۰۰ میلی‌گرم خوراکی دو بار در روز، والاسیکلوویر ۵۰۰ میلی‌گرم خوراکی دو بار در روز یا فامسیکلوویر ۵۰۰ میلی‌گرم خوراکی دو بار در روز (سالانه ارزیابی مجدد شود). مقاومت به آسیکلوویر باید برای بیماری مقاوم به درمان مشکوک باشد و آزمایش فنوتیپی جدایه‌های ویروسی انجام شود. ممکن است فوسکارنت وریدی تجویز شود. |
| عفونت ویروس واریسلا-زوستر (VZV) | عفونت ثانویه VZV در بیماران مبتلا به HIV سه برابر شایع‌تر است و تظاهرات سر و گردن می‌تواند باعث عوارض قابل توجهی شود. ممکن است بر هر یک از سه بخش عصب سه قلو تأثیر بگذارد. | واکسیناسیون برای جلوگیری از عفونت اولیه ممکن است برای بیماران ۸ ساله که از نظر VZV سرم منفی هستند (واکسن زنده ضعیف شده واریسلا، به استثنای بیماران با نقص ایمنی شدید) و جهت جلوگیری از فعال شدن مجدد در افراد ۵۰ ساله که از نظر سرم مثبت هستند (واکسن زونا نوترکیب) نیز توصیه می گردد. بیماری ثانویه (زونا): رژیم درمانی مشابه به مدت ۷ تا ۱۰ روز. در موارد شدید بیماری در بیماران مبتلا به سرکوب سیستم ایمنی، ممکن است آسیکلوویر وریدی مورد نیاز باشد. |
| لکوپلاکیای مویی دهان (OHL) | ضایعات سفید موجدار اغلب در لبه جانبی زبان، به صورت دو طرفه یافت می شوند. OHL در موارد نادر در مخاط باکال، کام نرم و حلق یافت شده است. این بیماری با عفونت EBV مرتبط است. در یک بیمار درمان نشده مبتلا به عفونت علامت‌دار HIV، یافته OHL پیش‌بینی‌کننده پیشرفت بیماری است. علیرغم نامش، این بیماری هیچ پتانسیل بدخیمی ندارد. | درمان اچ آی وی با ART می تواند منجر به رگرسیون قابل توجهی شود. |
| ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) | ضایعات ممکن است منفرد یا چند کانونی باشند (عفونت HPV فلورید)، و تظاهرات ممکن است از صورتی تا سفید متغیر باشد و سطح صاف تا پاپیلاری را نشان دهند. ژنوتیپ های غیر انکوژن HPV معمولا در ضایعات دهانی یافت می شوند (یعنی HPV-6 و 11، اما برخی از انواع غیر معمول مانند HPV-7 و HPV-32 ممکن است یافت شوند). ممکن است نواحی مخاطی کراتینیزه یا غیر کراتینیزه را درگیر کند. | درمان انتخابی برای ضایعات منفرد، برداشتن جراحی است. درمان ضایعات چند کانونی ممکن است شامل لیزر ابلیشن و الکتروسرجری باشد (باید احتیاط کرد زیرا ممکن است پلوم حاوی HPV عفونی باشد). سایر روش‌های درمانی با شواهد کم شامل پودوفیلین موضعی، اینترفرون و کرایوسرجری است. |
| استوماتیت آفتی (ماژور، مینور، هرپتی فرم) | شدت بیماری با درجه سرکوب سیستم ایمنی در ارتباط است. بیوپسی (یا آزمایش های دیگر) ممکن است برای رد علت عفونی یا نئوپلاسم بدخیم برای ضایعاتی که به درمان های معمولی پاسخ نمی دهند اندیکاسیون شود. ممکن است نواحی مخاطی کراتینیزه یا غیر کراتینیزه را درگیر کند. | درمان ضایعات اصلی که باقی می مانند شامل کورتیکواستروئیدهای موضعی، داخل ضایعه یا سیستمیک قوی است. درمان با تالیدومید پاسخ خوبی بهمراه داشته است، اگرچه عوارض جانبی احتمالی (مانند نوروپاتی محیطی یا افزایش بار ویروسی) نیز وجود دارد. |
| بیماری غدد بزاقی مرتبط با HIV | ممکن است در هر زمانی در طول عفونت HIV رخ دهد و شامل خشکی دهان/ کم کاری غدد بزاقی (SGH) و/یا بزرگ شدن غدد بزاقی است. SGH چند فاکتوری است. غدد پاروتید شایع‌ترین غدد درگیر هستند و معمولاً به دلیل هیپرپلازی لنفوئید کیستیک (CLH) یا سندرم لنفوسیتوز منتشر (DILS) بزرگ شدن دو طرفه و بدون درد وجود دارد. DILS با ارتشاح غالب لنفوسیت‌های CD8þ همراه است و بیماران در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به لنفوم غیر هوچکین هستند. | خشکی دهان مرتبط را می‌توان با سیالوگوگ‌ها و جایگزین‌های بزاق مدیریت کرد. ART معمولاً منجر به رفع CLH/DILS می شود. |
| هایپرپیگمانتاسیون | گزارش شده است که پیگمانتاسیون دهان در بیماران آلوده به HIV رخ می دهد و چند فاکتوری است (به عنوان مثال، ذاتی پاتوژنز HIV، مرتبط با دارو، پس از التهاب، یا مربوط به اختلال عملکرد غده فوق کلیوی). ممکن است نواحی مخاطی کراتینیزه یا غیر کراتینیزه را درگیر کند. | معمولاً درمانی لازم نیست. ضایعات منفرد و در حال تکامل ممکن است نشانگر بیوپسی برای رد ملانوم مخاطی باشد. |
| سارکوم کاپوزی (KS) | HHV-8 در ایجاد KS نقش دارد.تقریبا 50% بیماران مبتلا به KS دارای ضایعات دهانی هستند و حفره دهان محل اولیه درگیری در 20 تا 25% موارد است. شایع‌ترین محل‌ها سقف دهان، لثه و زبان هستند. KS که در یک بیمار آلوده به اچ آی وی رخ می دهد، تشخیص دهنده ایدز است. | اغلب با ART پسرفت می کند. درمان ممکن است شامل پرتودرمانی و شیمی‌درمانی موضعی/یا سیستمیک باشد. ضایعات علامت‌دار کانونی را می‌توان برداشت یا با وینبلاستین یا یک عامل اسکلروزان (سدیم تترادسیل سولفات) تزریق کرد. گزینه‌های دیگر شامل کرایوتراپی، لیزر ابلیشن و الکتروسرجری است(هنگام استفاده از لیزر/جراحی الکتریکی باید مراقب بود تا پرسنل اپراتور از دود حاصل از آن محافظت شوند.) |
| لنفوم | تقریباً 5 درصد از بیماران آلوده به HIV دچار لنفوم (همه نقاط) می شوند. بیشتر لنفوم‌های سر و گردن در بیماران HIV، لنفوم‌های غیر هوچکین (NHL) با درجه بالا (لنفوم‌های سلول B بزرگ پلاسمابلاست یا منتشر) هستند و معمولاً با EBV مرتبط هستند. مکان‌های خارج گره‌ای، به ویژه در فک بالا، شایع هستند. NHL که در یک بیمار آلوده به اچ آی وی رخ می دهد، تشخیص دهنده ایدز است. | درمان معمولاً شامل ترکیبی از شیمی‌درمانی و پرتودرمانی است و برای کنترل موضعی بیماری استفاده می‌شود. پیش آگهی بسیار ضعیف است و مرگ در عرض چند ماه پس از تشخیص رخ می‌دهد. درمان ضد رتروویروسی (ART) شیوع عفونت‌های فرصت‌طلب و سارکوم کاپوزی (KS) را در بیماران مبتلا به HIV کاهش داده است، اما بر شیوع لنفوم تأثیری نداشته است. |
| اختلالات بالقوه بدخیم دهان (مانند لکوپلاکی/اریتروپلاکی) و کارسینوم سلول سنگفرشی (SCC) حفره دهان و اوروفارنکس. | می تواند در حفره دهان، حلق و حنجره در افراد آلوده به HIV یافت شود. عوامل خطر مشابه برای جمعیت عمومی وجود دارد، اما سرطان در سنین پایین‌تری رخ می‌دهد. بیماران مبتلا به HIV در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به SCC دهانی و اوروفارنکس مرتبط با HPV هستند. ممکن است هر ناحیه مخاطی را درگیر کند. | درمان SCC حفره دهان و اوروفارنکس مشابه بیماران غیر مبتلا به HIV است: جراحی، پرتودرمانی، شیمی‌درمانی یا درمان ترکیبی. |
ایدز، سندرم نقص ایمنی اکتسابی؛ درمان ضد رتروویروسی، ART؛ CLH، هیپرپلازی لنفوئیدی کیستیک؛ DILS، سندرم لنفوسیتوز منتشر؛ ویروس EBV، ویروس اپشتین بار؛ HHV-8، نوع ویروس هرپس انسانی؛ HIV، ویروس نقص ایمنی انسانی؛ IV، داخل وریدی؛ KS، سارکوم کاپوزی؛ HPV، ویروس پاپیلومای انسانی؛ PO، خوراکی؛ TID، سه بار در روز؛ SGH، اختلال عملکرد غدد بزاقی.
aدر دوران بارداری منع مصرف دارد.